Ook in tijden van corona is Damiaan niet uit de media weg te slaan:

• Bart De Wever, N-VA-voorzitter en burgemeester van Antwerpen, opperde met het oog op een mogelijke tweede coronagolf dat het echt niet opportuun is om alweer de hele samenleving en economie op slot te doen. In De Wevers ogen is het voldoende de zieke mensen af te zonderen om de gezonde samenleving te vrijwaren. Stefaan Sercu, lezer van Het Laatste Nieuws, kroop in zijn pen voor volgende reactie:

Als ik Bart De Wever (N-VA) goed begrijp, zijn het – bij een tweede coronagolf – de zieke mensen die in quarantaine geplaatst moeten worden: op een eigen eilandje, of, als de coronapatiënten hulpbehoevend zijn, op een nieuw Molokai, zeg maar. En elke ‘held(in) van hier’ promoveert dan tot een soort ‘pater Damiaan’ die het riskeert om zijn of haar leven met deze patiënten te delen. Maar wat als deze held(in) ook besmet raakt? Wacht hem of haar dan ook totale isolatie? En wat met de familieleden van deze helden? Wat met de personen waarmee deze helden recent in contact kwamen? Krijgen ook zij een one-way-ticket naar Molokai? Het voorstel van De Wever heeft verontrustende consequenties. Het tast de fundamenten van onze solidaire samenleving aan.

Bron: HLN.be 

• Op de Vlaamse opiniewebsite Doorbraak.be schreef de voormalige radiomaker Jean-Pierre Rondas het essay Wij Leprozen, wij Coronezen. Belazerd met lepra in de middeleeuwen – belazerd met corona vandaag (deel 1). De toon van het stuk is polemiserend. Ingaand tegen wat de politieke correctheid zou voorschrijven, poneert hij Grootste Belg Damiaan als moderne trendsetter van wat gezondheidszorg en gezondheidspolitiek zou moeten zijn tegenover de krampachtige en weinig vooruitziende en vooruitstrevende overheidspolitiek van afzondering die in wezen weinig verschilt van zogenaamde ‘middeleeuwse’ praktijken. Rondas formuleert het als volgt:

In werkelijkheid belichaamde Damiaan het voorlopige culminatiepunt van de eeuwenlange ontwikkeling van christelijke zorg voor de ongeneeslijk zieke naaste. De veralgemeende gezondheidszorg voor elk individu in de samenleving vandaag is daar de onmiddellijke erfgenaam van. Ook de maatregelen die nu door de staat worden genomen, zijn in wezen niet zo erg verschillend van wat tijdens de christelijke middeleeuwen in het geval van lepra en pest werd voorgeschreven.

Bron: Doorbraak.be 

• Pol Descamps, een voormalige topmanager van het technologiebedrijf BARCO, laat in het digitale economische nieuwsmagazine Made in West-Vlaanderen optekenen dat het coronavirus meer dan waarschijnlijk de ergste crisis heeft veroorzaakt sinds de Tweede Wereldoorlog. Hieraan voegt hij nog het volgende toe:

Zoals in WO II, toen er buitengewone vormen van solidariteit en buurschap ontstonden, getuigen gelukkig veel zorgverleners van een enorme toewijding en zelfopoffering en nemen ook burgers mooie initiatieven. Toch is dit erger dan WO II gezien de dramatische toestanden voor de zwaksten, waarvan sommigen totaal geïsoleerd raken. Zelfs mantelzorgers lopen door elk contact gevaar wat dramatisch gevolgen heeft voor de interpersoonlijke en familiale solidariteit. Het is niet aan iedereen gegeven een soort pater Damiaan te worden.

Bron: Made in West-Vlaanderen

• In deze tijden van corona gaan wetenschappers wel eens in het recente en verre verleden op zoek naar frappante overeenkomsten tussen epidemische ziekten zoals bijvoorbeeld corona en de pest. Hierbij focussen ze meestal op de oorsprong, het verloop, de verspreiding, de overheidspolitiek. Wat dat laatste betreft, verwijst Tim Christiaens , doctoraatsstudent aan de KU Leuven gespecialiseerd in de filosofie van de Fransman Michel Foucault, in een artikel in het studentenblad Veto naar Foucaults inzichten. De Franse filosoof schuift drie manieren naar voren om een epidemie een halt toe te roepen: vaccinatie, afzondering of opsluiting, individuele controle én opsluiting. Het artikel verwijst ook naar pater Damiaan op Molokaï waar mensen met lepra door de Hawaïaanse overheid werden afgezonderd en opgesloten.

Bron: Veto