Op vrijdag 7 mei 2021 is pater Paul Eerlings onverwacht overleden. Paul was een gewaardeerd lid van de redactie van onze nieuwsbrief en we zullen hem erg missen. De uitvaartdienst vond plaats op vrijdag 14 mei in de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Aarschot. Jef Tops ging voor samen met Gilbert De Decker en pastoor-deken Rudy Borremans.
Paul Eerlings werd geboren in Kaulille (Limburg) op 7 oktober 1940. Hij deed zijn middelbare studies aan het Damiaancollege in Aarschot en samen met tien jaargenoten trad hij toe tot de congregatie van pater Damiaan. Hij begon zijn noviciaat in Tremelo op 7 september 1959. Paul deed er tijdelijke geloften op 8 september 1960. Op 6 september 1964 legde hij zijn eeuwige geloften af en op 20 maart 1966 werd hij in Tremelo, samen met zeven anderen van zijn jaar, priester gewijd.
Van leraar tot pastoor
In de loop van zijn goed gevuld beroepsleven nam hij tal van taken op. Zo was hij van 1966 tot 1973 leraar aan het Damiaaninstituut in Aarschot en surveillant in het internaat. In 1973 werd hij aangesteld als directeur van de drukkerij van de paters in Leuven. Tijdens zijn jaren in Leuven was hij van 1978 tot 1987 godsdienstleraar aan het instituut ‘Sancta Maria’ in de Beriotstraat en van 1986 tot 1994 redactiesecretaris van het tijdschrift ‘Mensen Onderweg’. In 1987 werd Paul aangesteld als pastoor in Langdorp, Gijmel en Wolfsdonk en van 1996 tot 2000 was hij eveneens deken van Aarschot. Hij was een graag geziene voorganger bij vieringen van de verenigingen en luisterde naar ieders verhaal. Samen met zuster Mia, die hij kende vanuit zijn geboortedorp en vanuit de school in Leuven, bouwde hij een rijk parochieleven uit. Als deken was hij een gewaardeerd vormheer in de Onze-Lieve-Vrouwkerk in Aarschot, waar hij de kinderen geboeid deed luisteren naar de parabel van de wijnstok en de ranken. Hij sprak dan met kennis van zaken, want in de serre van de pastorie in Langdorp, kweekte hij jarenlang heerlijke druiven.
Na zijn pensionering in 2006 en tot op de dag van zijn overlijden bleef Paul actief. Hij bleef voorgaan in de eucharistieviering in de Christus Koningkerk in Aarschot en hij stond mee aan de wieg van het ‘begrafeniskoor/verrijzeniskoor’ van de Onze-Lieve-Vrouwkerk. Ook was hij actief als aalmoezenier van het Woonzorgcentrum Sint-Rochus in Aarschot.
Vriend van alle mensen
Paul vertelde zelf aan de journalist van Het Nieuwsblad hoe hij zijn functie als pastoor zag:
Geen pastoor volgens het oude beeld dat sommige mensen er nog van hebben: nl. een man die het voor het zeggen heeft en zieltjes wil winnen. Ik zie mijn taak eerder als een vriend mogen zijn voor mensen: meeleven bij de grote momenten in hun leven, geboorte, communie, vormsel, huwelijk, hun nabij zijn bij tegenslag, ziekte en dood. Verder wil ik de verenigingen helpen om samen een gelukkige gemeenschap op te bouwen waar de mensen zich goed voelen. Als de mensen gelukkig zijn, dan ben ik het ook.
Damiaan en OLV Vrouw
Zijn bewondering voor zijn beroemde confrater Damiaan kon hij kwijt in de verschillende facetten van zijn beroepsleven: als leraar in Aarschot en Leuven, als pastoor en deken in Langdorp en Aarschot en als redactielid van deze nieuwsbrief waarvoor hij met bijzondere belangstelling het nieuws van Damiaanactie volgde. Sinds 2020 was hij vertegenwoordiger van de congregatie in de Algemene Vergadering van Damiaanactie en in 2016 maakte hij deel uit van de vertegenwoordigging van de congregatie bij de herdenking van de 50ste verjaardag van het overlijden van Frans Hemerijckx in Ninove.
Naast de heilige Damiaan was ook Onze-Lieve-Vrouw hem heel erg dierbaar en hij begeleidde tal van bedevaarten naar Lourdes. Wanneer hij met de Katholieke Vereniging voor Gehandicapten meeging, was hij de gangmaker van een ‘bontenavond’ waarvan iedereen steeds met volle teugen genoot.
Sportief
Paul bleef heel zijn leven sportief, zowel actief als passief. Hij was een hevige supporter van voetbalploeg KVC Westerlo en hij verdedigde zijn club door dik en dun. Zelf was hij eerder een wielerfanaat. Samen met zijn confrater Toon Hardy nam hij deel aan plaatselijke kermiskoersen. Hij vertelde graag hoe ze ooit samen deelnamen aan een koers in de buurt van Tienen. De speaker van dienst waarschuwde iedereen dat “er niet mocht gevloekt worden, want er deden 2 pastoors mee”. Toen hij aangesteld werd als pastoor van Langdorp, titelde de krant: ‘Fietsende pater wordt nu pastoor in Langdorp’. En als het weer goed was kwam Paul met de koersfiets naar Leuven voor de redactie van de nieuwsbrief van Damiaan Vandaag.
Verkondigen en beleven
Tijdens zijn homilie bij de uitvaart duidde pater Jef Tops Pauls leven in het licht van de missie van de congregatie van de Heilige Harten:
De missie van onze congregatie bestaat er in de liefde van God, zoals die in het leven van Jezus van Nazareth gestalte heeft gekregen te overwegen om er persoonlijk van doordrongen te worden, te verkondigen als blijde boodschap, en zelf te beleven.
Daartoe heeft Paul zich verbonden toen hij in 1960 in Tremelo zijn kloostergeloften uitsprak.
Een van onze medebroeders die dit op een uitzonderlijke wijze beleefd heeft, is de heilige pater Damiaan, wiens feest we vorige maandag vierden, en die voor velen van ons, en ook voor Paul een lichtend en inspirerend voorbeeld is geworden.
En dát: Gods liefde overwegen, verkondigen en ook zelf beleven, – ik ben ervan overtuigd dat dit ook de onderstroom, de diepste inspiratie was van al wat Paul als priester en als mens geweest is en verwezenlijkt heeft. Een mens, een religieus, een priester met een hart voor mensen.
Sacrament van de vriendschap
Op het einde van de uitvaarplechtigheid nam Myriam Borremans, gepensioneerd adjunct-directrice van het Damiaaninstituut Aarschot en goede vriendin van Paul, het woord. Zij gaf een overweging bij het leven van Paul aan de hand van de 7 sacramenten en besloot haar toespraak met de volgende woorden :
Paul was méér dan zeven sacramenten: hij was het sacrament van de vriendschap die voor hem heilig was, het sacrament van de blijheid en de lach, het sacrament van het samen brood breken en wijn drinken van zelf geteelde druiven en genieten van de zang van het verrijzeniskoor en de klanken van het Robustelly-orgel.
We nemen vandaag afscheid van Paul Eerlings, picpuspater en priester en warme mens en vriend. We nemen vandaag echter geen afscheid van al de sacramenten die hij voor ieder van ons heeft voorgeleefd.
Klik hier voor een printvriendelijke versie van dit artikel: Artikel In memoriam Paul Eerlings
