Het Damiaanmuseum draait op volle toeren. Daar kunnen vrijwilligers An, Hermien, Isabelle en Stan over meespreken. Laat je inspireren door hun enthousiasme en ervaring en ontdek of jij ook deel wil uitmaken van de leuke ploeg die het verhaal van Damiaan telkens opnieuw tot leven brengt.

Wie binnenstapt bij het Damiaanmuseum wordt naar goede gewoonte hartelijk ontvangen. Dat is ook vandaag niet anders. Aan de balie zitten twee charmante, vrolijke dames: Hermien (62) en An (73), die niet veel later afgelost worden door de al even vriendelijke Isabelle (65) en Stan (69). Samen zijn ze goed voor 28 jaar vrijwilligerswerk in het museum. Koploper is An met 13 jaar op de teller. Hermien, Isabelle en Stan startten samen in 2017 en zijn dus elk goed voor vijf jaar ervaring. Maar wat maakt dat ze al jaren vrijwilliger zijn voor het Damiaanmuseum? Vanwaar de interesse in Damiaan en op welke manier zetten ze zich in?

Hermien, An, Isabelle en Stan, hoe zijn jullie bij het Damiaanmuseum terecht gekomen?

Hermien: “Ik ben hier begonnen door mijn dochter. Zij is historica en wilde eigenlijk zelf graag aan de slag als gids. Maar ze woont in Mechelen en met een jong gezin is dat pendelen niet altijd evident. Haar enthousiasme was erg aanstekelijk. Zo aanstekelijk dat ik mij opgegeven heb in haar plaats (lacht).”

Isabelle: “Ik stelde mij kandidaat na een oproep in de krant naar aanleiding van de vernieuwing van het museum. Stan trouwens ook. Ik weet nog dat iedereen erg onder de indruk was van het ontvangstmoment en hoe goed alles geregeld was.”

An: “Toen ik als vrijwilliger begon, moest het museum nog vernieuwd worden. Je kwam in die tijd nog binnen waar nu de nooduitgang is en ik ontving het geld in een metalen doosje. Dat is tegenwoordig helemaal anders. Ik draai dus al lang mee (lacht). Maar ik blijf het doen zolang ik kan omdat het mij zoveel voldoening geeft.”

Copyright Lander Loeckx

Werken hier nog veel andere vrijwilligers?

Hermien: “Momenteel bestaat onze ploeg uit zo’n 18 tot 20 vrijwilligers. Een toffe bende. Maar het zou leuk zijn om ons team wat uit te breiden, want er komen best veel bezoekers langs en er worden ook heel wat gegidste rondleidingen gevraagd. Bovendien komen er tijdens het schooljaar ook klassen op bezoek, die door ons begeleid worden.”

Isabelle: “Die bezoekers zijn trouwens heel divers en hebben verschillende nationaliteiten. Daaraan merk je hoe Damiaan uitgroeide tot een figuur van wereldformaat.”

Stan: “Ik heb zelfs ooit een Amerikaanse delegatie uit Pennsylvania over de vloer gehad die ervan overtuigd was dat Damiaan een Amerikaan was. Gewoon omdat hij daar zo bekend was. Dat heb ik natuurlijk meteen ontkracht (lacht).”

Wat houdt jullie vrijwilligerswerk in?

Isabelle: “Je kan als vrijwilliger verschillende functies opnemen in het museum: baliemedewerker, gids en educatief begeleider. Alle medewerkers worden ingeschakeld voor het onthaal. Maar wie wil, kan daarnaast gidsen of schoolgroepen begeleiden. Als gids leid je een groep rond en vertel je het levensverhaal van Damiaan. We doen dat in verschillende talen en elk op onze eigen manier, maar wisselen wel informatie uit. Als educatief medewerker begeleid je workshops op kinder- of jongerenmaat”

Hermien: “Je krijgt hiervoor wel een basisopleiding van Ruben, die samen met Pieter en Sonia het dagelijks beheer en de werking van het museum op zich nemen. Ook de gidsen die hier al werken, nemen je mee op sleeptouw. Gids zijn, is wel iets wat in je moet zitten. Je moet graag vertellen en in interactie gaan met mensen.”

Stan: “Ik vind het enorm leuk. Ik probeer mijn uitleg en de manier van gidsen telkens aan te passen aan de mensen die ik voor mij heb. Een rondleiding gaat er dus zelden twee keer hetzelfde aan toe. Dat is meteen ook de reden waarom ik geen klasgroepen rondleid, daar komt veel herhaling bij kijken.”

Isabelle: “Nochtans is het leuk om te zien hoe kinderen de verhalen van Damiaan ervaren. Zo hangt er in het museum een aquarel van Damiaan waarop hij al lezend te zien is. Maar kinderen bekijken dat vanuit hun eigen tijdsgeest en denken dat hij op zijn smartphone ligt te tokkelen (lacht).”

Copyright Lander Loeckx

Hoe groot is jullie belangstelling in Damiaan?

An: “Het leven van Damiaan fascineert mij enorm. Alle boeken die ik doorheen de jaren ter beschikking kon krijgen, heb ik gelezen. Ik heb ook 41 jaar lesgegeven in de Damiaanschool in Tremelo en zo vaak als ik kon, kwam ik met de kinderen naar hier. Als ik dan de gidsen bezig zag, dacht ik ‘dat wil ik later ook doen’.”

Stan: “Ik heb zeven jaar in het Damiaancollege in Aarschot gezeten. Daar neem je natuurlijk wel iets van mee. Maar pas toen ik hier als vrijwilliger begon, werd mij opnieuw duidelijk hoe dicht ik bij alles stond. De opstart van de Damiaanactie in 1964 bijvoorbeeld. Die herinneringen maakten dat alles heel wat persoonlijker werd.”

Hermien: “Mensen denken vaak dat het verhaal van Damiaan een religieus verhaal is, maar het is vooral een verhaal over mensen helpen. Een verhaal van alle tijden. Ook van deze tijd.”

An: “Eigenlijk was Damiaan een sociaal werker van zijn tijd. Damiaan heeft zestien jaar in quarantaine geleefd om mensen te helpen die ziek waren. Hij vertrok op een reis waarvan hij wist dat hij niet zou terugkeren. Wetende dat hij zelf ook ziek kon worden. Puur uit naastenliefde. Dat is ook voor jongeren een heel boeiend gegeven.”

Wat maakt dat jullie het al zolang en zo graag doen?

Hermien: “Er zijn zoveel redenen. Je legt nieuwe contacten, leert mensen in je dorp kennen, komt veel te weten over wat er allemaal gaande is,… En het is ook gewoon heel dichtbij, waardoor je gemakkelijk de fiets kan nemen. Het is een heel gevarieerde vorm van vrijwilligerswerk en we voelen ons allemaal erg geapprecieerd.”

Isabelle: “Ja, we worden echt wel in de watten gelegd. Iedere 2 tot 3 maanden komen we samen om de agenda te overlopen. Maar er is ook ruimte voor infosessies en leuke activiteiten zoals samen een ijsje gaan eten. Dat zijn extra beloningen voor het werk dat we doen.”

Stan: “Je krijgt bovendien veel vrijheid, vind ik. Ook creatieve vrijheid. En er wordt veel rekening gehouden met feedback die we hebben over de dagelijkse werking of de inhoudelijke invulling van het museum.”

An: “En dan zijn er natuurlijk de vele, mooie reacties van bezoekers. Daar krijg ik enorm veel energie van.”

Isabelle: “Ja, klopt! Aan de balie ligt een gastenboek waar vaak reacties achtergelaten worden. Niet alleen over het museum, maar ook over hoe ze ons als onthaal of gids ervaren hebben. Als je die mooie woorden leest, geeft dat een geweldig gevoel. Het is daarvoor dat je het doet natuurlijk. Andere mensen blij maken met een glimlach en interessante verhalen over een man die heel wat betekend heeft voor de wereld.”

Word jij ook Damiaanambassadeur?

Het Damiaanmuseum is op zoek naar versterking! Wil jij net als An, Hermien, Isabelle en Stan deel uitmaken van een enthousiaste ploeg medewerkers en er mee voor zorgen dat iedere bezoeker optimaal ontvangen wordt en dat groepen en klassen op een unieke manier Damiaans inspiratie leren kennen en meenemen? Ontdek wat we je bieden en wat je takenpakket inhoudt. KLIK HIER

Van links naar rechts: Isabelle, An, Hermien en Stan

Bron: Damiaanmuseum, gemeente Tremelo

Klik hier voor een printvriendelijke versie van dit artikel: Word jij ook Damiaanambassadeur in het Damiaanmuseum