Wie Molokai zegt, denkt aan lepra en aan pater Damiaan, de man die werd verkozen tot ‘De Grootste Belg’ ooit. Hij koos ervoor om naar dit grimmige ‘eiland van de levende doden’ te verhuizen om de zieke mensen die er terechtkwamen een zo menswaardig mogelijk bestaan te geven. Het kostte hem zijn leven. Toch wordt er in deze verhalen en in het theaterstuk van de meeslepende Molokai-trilogie van Guy Didelez, nog voor de komst van Damiaan, al schoonheid naar Molokai gebracht.
Dat gebeurt in de vorm van Kanani, een veertienjarig meisje van wie de naam in het Hawaïaans ‘Beeldschoon’ betekent. Wanneer ze op haar lichaam vlekken vertoont, wordt ze door meedogenloze leprajagers naar een schip gevoerd dat haar naar dit vreselijke eiland zal brengen. Haar ouders, haar zusje, haar hele leven moet ze achter zich laten. Haar naam wordt uit het dorpsregister geschrapt en ze houdt officieel op te bestaan.
Er is echter één lichtpuntje: Kaipo, wiens naam ‘Lieveling’ betekent. Ook hij komt op het schip terecht en is meteen door haar schoonheid getroffen. Misschien wil hij wel voor haar zorgen en zij voor hem en kunnen ze samen nog iets van een toekomst opbouwen?
Een spannend, ontroerend verhaal dat op een speelse wijze op de planken wordt neergezet door twee acteurs. Het publiek wordt meegenomen op een rollercoaster van emoties. Een lach en een traan zijn de ingrediënten van deze boeiende theatervoorstelling.
Deze theaterproductie, geschreven door Patrick Bernauw naar de gelijknamige boeken van Guy Didelez wordt gebracht door Pacoproducties. De acteurs van dienst zijn Stefanie Moens & Thomas De Wit die ook de regie voor zijn rekening neemt.
Meer info en reservatie via Pacoproducties en via stefanie@pacoproducties.be
