“Ik ben altijd gelukkig en tevreden en, hoewel goed ziek, verlang ik niets anders dan Gods wil moge geschieden. Bid voor mij en laat bidden; ik strompel zo zoetjes aan naar mijn graf“, schrijft Damiaan aan zijn broer Pamfiel bijna twee maanden voor zijn dood. Wat een vreemd geluk ervoer hij toch ondanks pijn en...
Een helpende hand, ver van dit kleine land, maakte het verschil voor iedereen. Maar hij deed dit niet alleen. Damiaan zag zijn melaatsen niet enkel als zieken, hij zag ook talenten. Een paar handen ook zonder tien vingers, kon nog altijd dingen doen, piano spelen of een stevig huis bouwen. Samen, zeker niet alleen, kregen...