Hartverscheurend was de pijn en het verdriet van de mensen in de leprakolonie van Molokai, zo schreef Damiaan in zijn brieven. Met tranen in de ogen probeerde hij goed te doen. En toch, als hij bij zijn zieke parochianen op huisbezoek ging, toverde hij een glimlach op zijn gezicht om hun nieuwe hoop en moed...